Kisah Si Penakut Kucing

1 Comments

Assalamualaikum & Hi!!!

kisah si penakut kucing a.k.a aku la tu...hehe

dari kecik sampai besaq la ni, aku memang penakut kucing...tak leh kucing dekat sikit, aku risau dah takut kena cakaq...bukan tak leh pegang langsung, buleh tu buleh...tapi aku takut kat kuku kucing...tajam...kang kena cakaq sakit oiii...

kalo pi kedai makan, kucing mai ja, aku dah risau serupa macam kucing tu nak terkam ja kan...padahal kucing tu mai mintak makan ja pun...

nak dijadikan cerita, satu hari tu, aku ngan opismate aku terjumpa tiga ekoq anak kucing yang tak dak mak...orang buang rasanya, dibiaq camtu ja...mata pun tak berapa nak buleh bukak lagi, jalan pun tak reti, apatah lagi makan...try bagi wetfood, depa tak reti makan...last-last, beli la susu dutch lady tu bagi minum, pun tak reti minum...dah la jumpa kat opis time breakfast...bawak masuk opis senyap-senyap, time tengahari tu, keluar makan, gigih kami mencari pet shop...beli susu untuk anak kucing ngan botol susu...balik ja dari lunch kawan aku terus bancuh and bagi minum guna botol...

bincang punya bincang, family aku sebulat suara suruh amik bela...sian sebab takdak makpak...ok la, aku amik bawak balik...


setiap hari, time nak bagi minum susu ja, samada depa duk dalam kotak, aku bagi minum or kalo lepas, depa duk bawah, aku duk atas sofa...bila dah pandai panjat sofa, asal panjat ja aku lari, nak baring lepak2 kat bawah pun tak berani, sebab time kecik-kecik depa suka duk dekat nak bermanja...lama-lama tu, larat la asyik nak lari ja...last-last, pelan pelan aku cuba untuk pegang belai depa...lama lama, perasan takut tu hilang sendiri...kasih sayang yang makin menebal...

dulu, benda yang paling aku takut, kena cakaq...skang ni, abis la tangan badan semua kena cakaq ngan depa...memanjat la, lari la, macam-macam la...kena gigit pun pernah, tapi biasa la kucing, gigit kita pun gigit manja2 ja...

sekarang, alhamdulillah dah makin sehat membesar...sat ja dah besaq and makin buas and notty...cuma ada sekoq ja, umur tak panjang...mati disebabkan serangan penyakit virus kucing...insyaAllah the next post, aku cuba kongsikan sedikit ilmu pasal macam mana nak menjaga kucing yang kena virus kucing ni...

apa yang boleh aku katakan, kehadiran anak-anak bulus ni, mewarnai hidupku yang belum dikurniakan rezeki anak...terubat kekosongan hati...balik keja main ngan depa, cukup menghilangkan penat lelah...bila pisah, mula la teringat-ingat, risau semua cukup...depa sakit pun kita naik risau...aku rasa siapa yang takdak anak, pastu bela kucing, akan paham perasaan ni...


betoi la apa en.osbon aku cakap...yang lagi teruk takut kaw-kaw ngan kucing pun boleh hilang takut tu, inikan pulak aku...sebenarnya, nak buat sesuatu yang berjaya pun kena paksa diri buangkan perasaan takut...kalo tak, macam mana nak berjaya and berani kan...

(^_^)v




You may also like

1 comment:

  1. Betul..sedih sgt kan bila anak2 kucing ni pergi.. akak pun xda anak lg.Bino&Dino, dorgla penghibur hati..tp umur xpnjg xsempat nk tgk dorg mmbesar.. :( rindu sgt kt dorg..mmg akak dh anggap mcm ank sendiri..

    ReplyDelete

Powered by Blogger.